زیبا
اولین بار که فیلم" زیبا"ی ایناریتو را دیدم٬ چند سطر از شهرام شیدایی در ذهنم زنده شد: جای خالی یک واژه / که تو از زنده گی من برداشته ای/ مرا به دویدن واداشته...
در سراسر این فیلم هم جای خالی یک واژه مشهود است: زیبا...
بار دوم که فیلم را دیدم٬ دستم به سوی قفسه ی کتاب ها رفت و مجموعه شعر شیدایی را بیرون کشید.
تلخای شعر هر دو این ها را مزه کنید. شعر شیدایی را من به اشتراک می گذارم...
جای خالی یک واژه
که تو از زنده گی من برداشته ای
مرا به دویدن واداشته
*
جسد را از دریا گرفته ایم
دویدن قطع شده
اولین بار نیست که می میری
*
جای خالی یک آدم
که از میان ما برداشته شده
با دوایری پر فشار٬ ما را به خلاء می کشاند
*
ملافه ای رویش کشیده بودند
و بعضی ها سیاه.............
*
جای خالی یک چهره یک صدا
و بعد بیماری فکر کردن
باتلاق خاطره ها
*
حلقه ی نامزدی
از دستِ بیرون مانده از ملافه
انگشتان باد کرده
*
دنبال چند اسم و چند فعل می گشتم
بیرون از مغز
دنبال چیزهایی که تمامش کنند
*
ساحل٬ عجیب ترین ساحل
هیچ کس به هیچ کس نگاه نمی کرد
فقط روی شن ها٬
سایه ها به سایه ها
*
جدیت مرگ
به واژه ها حرف ها نگاه ها راه نمی داد
پلنگ دیگر نامرئی شده بود
و در ناخودآگاه همه ی ما
به شکل عجیبی راه می رفت
*
روز اول .
روز دوم .
روز سوم.
------------------------------------------------
این شعر از کتاب "خندیدن در خانه ای که می سوخت" سروده ی شهرام شیدایی نقل شد که توسط نشر کلاغ سفید منتشر شده است. تاریخ سرایش این شعر ۱۴/ ۶/ ۱۳۷۷ آمده است.